Schipper:
Wouter Akkerman
Tel. 06-5350 4551

[Email]
De Witte Raaf
zeilenmetdewitteraaf.nl

Reisverslag 2003

20042005200820092010Lopende jaar: zie pagina Actueel

Het jaar nadat het schip weer te water was
Op een gegeven moment was ik niet meer te houden, ik moest, hoe dan ook, varen. Advertentie geplaatst en daarop reageerden Henny en Erwin. Met hen een afspraak gemaakt om ze op het Centraal Station van Amsterdam met de boot op te pikken. Vaarbestemming: zuidwaarts.

Met zijn drieën even wennen, Edwin had al eens bemand en Henny had geen zee-ervaring. Op de route IJmuiden - Scheveningen werd Henny zeeziek. Einde van de reis?? Afgesproken dat we de volgende dag een kort tripje zouden doen: Stellendam. Met pillen achter de kiezen ging alles perfect en zijn we dus maar door gegaan naar Vlissingen. In de nacht Vlissingen binnen gevaren, een belevenis!

De kust naar het zuiden afgezakt, bij Boulogne bloedheet. Doorreis naar le Treport verzandde door het tij, dus maar besloten om de nacht, met weinig wind en een prachtige sterrenhemel, door te varen en naar Engeland te gaan.

De volgende dag langs de kust gekeuteld en bij Newhaven naar binnen gegaan. Met opkomend tij liepen we vóór de jachthaven vast, de veerboot moest er ook nog langs. Al met al lagen we om 23.00 te bed. Newhaven, een gezellig oud engels havenplaatsje en zeker een wandelingetje waard.

Het eiland Wight
Op naar Wight, het leuke van ongeplande reizen is dat je altijd voor verrassingen komt te staan. De Cowes week is in volle gang, de rivier Medina ligt vol boten, dus met het tij mee de rivier op, zoeken naar een plekje. Bij Newport, de hoofdstad van Wight konden we niet verder. Het tij kenterde en even later stonden we droog aan de kade. 21.00 uur, nog net laat genoeg voor de Pub!!

De tijd dringt, Henny en Edwin moesten weer terug, dus naar Southampton. Naast een Nederlandse kotter afgemeerd waar we door Theo enthousiast ontvangen werden. Lekker geborreld en over en weer ervaringen uitgewisseld. De volgende dag heeft Theo de bemanning naar het station gebracht en zo werd ons driemanschap weer ontbonden. Ik was weer alleen, toch maar even naar Keith bellen, hij woont in Southampton. Dat treft, hij had net een nieuw huis gekocht en was nog even op het oude adres. Ik wordt meteen opgehaald. Een plezierig weerzien na 10 jaar.

Het komend weekend werd ik uitgenodigd om met vrienden van hem in zo’n strijkijzer (speedboot met kajuit) een tochtje te maken. We zijn in een mum van tijd in Waymouth op Wight, lekker gezwommen en met de watertaxi naar het dorp. Leuk gewandeld en met zijn zessen toch maar even eenvoudig gegeten! Op de terugweg langs de Raaf gevaren. John, de vriend van Keith, was inmiddels erg nieuwsgierig geworden. E.e.a. mondde uit in een afspraak voor een dagje zeilen. Toch wel heerlijk als je na zo'n gastvrije ontvangst ook iets te bieden hebt.

Naar Cherbourg en de Kanaaleilanden
Keith was vrij, andere zeilvrienden ook, dus werd er snel een plan gemaakt om naar Cherbourg te varen. Roger had al 10 keer de oversteek gemaakt en voor zijn vrouw Kathie was dit de eerste keer. ’s Nachts i.v.m. tij om 01.00 vertrokken, wind oost tot 5. De wind begon echter aan te wakkeren, Ik had opdracht gegeven om bij het doorzetten van de wind wat ruimer te gaan varen (vol tuig met grote genua). Om 7.00 werd ik gewekt de wind begon erg door te zetten. Grote genua vervangen door kleine, en later grootzeil er af. De wind zat op een kleine 7. Aan de wind, met een wat korte golfslag, lopen we dan nog 6,5 knoop.

Aan de wind lopen we zo Cherbough binnen. Kathie had er genoeg van en wilde met de veerboot retour. De volgende dag, zondag, een rustdag ingelast en door het uitgestorven Cherbourg gewandeld (niks aan). Maandagochtend mooi weer, 3 zuidoost en zon. Kathie toch maar mee naar Alderney. Aldaar heerlijk door het dorpje gestruind en beland in een Taiwanees restaurant, alle menuutjes uitgeprobeerd en zeer verzadigd en voldaan het schip weer opgezocht. In de ochtend - er was iemand die het ontbijt verzorgd had - van de ochtendzon genoten. De havenmeester kwam langs en vroeg of nog een dag bleven liggen. We keken elkaar aan, we hadden er nog niet over nagedacht wat verder te doen.

Naar Poole en weer naar Wight
Roger wilde wel naar Jersey. Dan zou Keith en Kathie het vliegtuig nemen naar Southampton, geen goed plan, terug naar Wight, te laat voor het tij op de Solent. Keith moest toch eigenlijk wel terug. Poole met grote baai, de goudkust van zuid Engeland, had ik nog niet verkend. Aldus het ontbijt opgeruimd en met een lopend windje en veel zon naar Poole.

Ankeren vond Kathie geen goed idee, dan maar de haven in. Liggeld 50 pond!!! Dan ook volop genieten van de douches, nee dus, de douche aan boord is beter. Volgende dag gaat Keith met de trein naar Southampton. Wij gaan naar Wight, daar is een leuke baai, geen disco’s, geen openbaar vervoer, maar een mooi stukje natuur. Ook hier zijn we flexibel. Er wonen Nederlandse kennissen van mij op Wight en ik had mijn komst al aangekondigd. Wij werden opgehaald en onthaald. In de middag zijn Roger en Kathie met het veer naar Southampton gegaan.

Een paar daagjes op Wight bij de vrienden bijgepraat en getuige geweest van de afsluiting met veel vuurwerk van de Cowes week. Na het vuurwerk kwam de overmacht van de Ribs naar voren, iedereen moest laten zien wat hij had. Het is beter om daar niet tussen te zitten. De engelse zuidkust is vol en daar zit ook het grote geld van Londen.

Keith is later met mij meegevaren en samen hebben we een bezoek gebracht aan zijn vader, die ken ik al van mijn 20e jaar toen Keith nog 11 was. Een plezierige avond doorgebracht met de familie.

Nog een weekje oostkust met CTZ
De volgende dag richting Holland, de Club Zeezeilers Twellegea wacht op me (zie voor foto’s 2003 de website van CTZ), om nog een weekje de oostkust van Engeland te doen. Lowestoft, Woodbridge, Woolverstone, Pin Mill enz. Met een club van zes man aan boord en vijf schepen was dat een geslaagd weekje en zeker voor herhaling vatbaar. Daar werd ook het plan geboren om de kerst op Vlieland te vieren en Oud en Nieuw op Terschelling.

Gezien ieders privé verplichtingen was de Raaf net een duiventil, Dries was met zijn Marieholm ook van de partij, dat is belangrijk want hij kookt zo lekker. De tijd vloog voorbij, er was dan ook geen tijd voor de kroeg. Na zes jaar renoveren was dit een fantastische afronding van het zeilseizoen 2003.

2003     2004